Ik heb Samuel gelezen, omdat ik stage doe in het zesde leerjaar.
Voor het voorbereiden van een godsdienstles zou ik nooit in een tijdschrift gaan kijken. Na het lezen van Samuel denk ik daar anders over. Ik zou er zeker eens in gaan kijken of er bruikbare en leuke dingen instaan.
De rubrieken boek van de maand, gebedsintentie, flash, knipoog, foto van de maand. Het heeft allemaal te maken met levensbeschouwing en godsdienst. Maar op een andere manier, zodat kinderen niet weten dat ze ermee bezig zijn. Het is interessant en boeiend, dingen die ze echt willen lezen.
Het bijbelverhaal wordt kort en bondig weergegeven, mooie tekeningen en het leest vlot. Ik denk wel dat kinderen het mooi vinden en dat het hen aanspreekt. De vragen die over het verhaal worden gesteld, zou ik niet stellen. Ik vind dat het de vragen gaan over de tekst en niet over de inhoud van het verhaal.
Onder de loep, meer over de bijbel, een bijbel in mijn leven, een kijk in de tijd... zou ik wel gebruiken, omdat ik dat zelf leuk en belangrijk vind. Het geeft meer achtergrond over het verhaal, waardoor de betekenis van het verhaal duidelijker wordt.
Het dossier lijkt uiterlijk een beetje op de dossiers uit Zonneland. Het is herkenbaar voor kinderen. Het gaat over dingen uit de leefwereld van de kinderen, waardoor het boeiend is voor hen en ze het willen lezen. In dit nummer gaat het over Zuid-Afrika, een brief door een kind geschreven, Mandela, het WK, de vlag...
Het deel kunstig vind ik echt heel leuk en zou ik zeker in de klas gebruiken. Op een creatieve manier omgaan met bijbelverhalen is leuk en leerzaam. Je gaat het anders bekijken en er anders over denken. Het geeft een andere invalshoek dan er gewoon over praten.
Aan de achterkant van het tijdschrift staat een leuk gebed.
Ik vind het een heel bruikbaar boekje en ik zou er zeker dingen uithalen om in de klas te proberen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten