Na de conferentie was ik teleurgesteld. Ik had verwacht dat het meer zou gaan over:
- het leven in het klooster (de dagindeling, de taakverdeling, het gebed...)
- hun roeping (waarom ze ervoor gekozen hebben, wat hen ervan heeft overtuigd om in het klooster te treden...)
- of ze er spijt van hebben en of ze het nog zouden doen
- het leven dat ze leidden voor hun intrede
- wat er allemaal komt kijken bij een intrede
- beelden/ foto's van hun kloosterleven
- de band tussen de zusters onderling...
Maar nu ging het vooral over hun band met God en wat die inhoudt. Dat was ook interessant, maar ik mistte de rest.
Het werd op een saaie manier vertelt, waardoor het een beetje oninteressant werd.
De zuster die daarover vertelde las gewoon een tekst af. Er werden geen beelden, foto's... gebruikt.
Voor mij persoonlijk wist ik op het einde van de conferentie niet zoveel meer over het kloosterleven als ervoor.
Wat ik wel ervaren heb tijdens de conferentie, is de verbondenheid tussen de mensen in de zaal.
Bij het binnenkomen van de zaal werden mijn zus en ik aangestaard. Aan het einde van de conferentie tikte een (oude) man mij op de schouder.
Hij vertelde dat ik als ik snel was, beneden een boekje kon kopen met alle informatie die de zusters hadden vertelt. Als er geen boekjes meer waren, moest ik terug naar hem komen en dan kreeg ik zijn boekje.
Ik vond het heel vriendelijk van die man dat hij dat voorstelde en eigenlijk was ik er een beetje van aangedaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten