Maar ik heb een kindje met watervrees leren zwemmen. Het was niet makkelijk en het ging stapje voor stapje vooruit. Maar uiteindelijk ben ik toch heel blij dat het kind nu durft en kan zwemmen.
Als God naar mij toe zou komen, zou mijn eerste reactie zijn... heel hard weglopen. God weet namelijk alles over mij. Wat ik goed deed, wat ik niet goed deed, wanneer ik gelogen heb, wanneer ik had kunnen helpen en het toch niet gedaan heb. Mijn tweede reactie... ik zou aandachtig luisteren naar wat hij te zeggen heeft en vragen of ik altijd de juiste beslissing heb gemaakt. In elk geval wat hij ook zou zeggen of doen, het zou voor mij een wereldschokkend moment zijn.
Ik wens het mijn oma toe, dat God eens naar haar toe gaat. Ze is zo gelovig, bid elke dag voor God, laat kaarsjes branden, gaat vaak naar de kerk.... ze verdient het om hem eens te ontmoeten. En ook vooral omdat ze sinds de dood van mijn opa (9j geleden) het heel moeilijk heeft. Ze kan geen afscheid van hem nemen. Het zou goed zijn, als God haar eens zou vertellen dat alles goed met mijn opa gaat. Dat ze zichzelf niks hoeft te verwijten en dat het tijd is om los te laten en verder te gaan met haar eigen leven, zonder dat ze mijn opa moet vergeten.
Verder wens ik wijnmomenten toe aan alle mensen. Iedereen verdient het om een wijnmoment mee te maken. Maar toch vooral aan mijn familie. Dat ze vele wijnmomenten mogen meemaken, ook al heb ik hen dit jaar heel hard gekwetst door mijn eigen keuze te volgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten